Op een onbewoond eiheiheiland
Blijf op de hoogte en volg Jordie en Yara
12 Februari 2014 | Cambodja, Kaôh Rŭng (1)
Uitslapen, ontbijten en een bootticket scoren om naar het beeldschone eiland Koh Rong te gaan. Dat is wat deze morgen op het programma staat en dat is dus ook precies wat we doen. Het ontbijt bestaat uit vers fruit met yoghurt, de stem van Sonja Bakker met haar Noord-Hollandse accent komt met een stormram ons geweten binnen en dus proberen we vandaag een balansdagje te nemen. We arrangeren een ticket voor de boot, checken uit en nemen voor de afwisseling plaats op een zonnebedje waar we nog anderhalf uur kunnen genieten van de vaste grond onder onze voeten met een verse appelsap en een cola light in de hand. Ook de lunch gaat prima volgens Sonja's boekje, een salade en een bordje rijst met kip en groenten, en halverwege de dag lopen wij dus nog keurig op schema. Dit keer scheelt onze Westerse interpretatie van tijd slechts een kwartier met de lokale tijd en voor Cambodjaanse begrippen vertrekken we vrij stipt. We stappen in een soort veewagen waar we in totaal met 14 personen plus backpacks in worden geperst en nadat we ons een kwartier hebben ingeleefd in de wereld van het bliksardientje arriveren we bij de 'haven'. Het is een kleine houten stijger met een paar hutjes van golfplaat, een paar vissersbootjes en de boot die ons drie uur lang over de Cambodjaanse zee zal voeren. Met een Mexicaanse boottocht, waarbij ik groen en geel zag, nog in mijn achterhoofd ben ik zo verstandig geweest om tijdens de lunch alvast een pilletje te nemen tegen zeeziekte en als ik het water maar vooral de boot zo zie is dat geen overbodige luxe. De boot deint uiterst enthousiast mee met de, in mijn optiek, flinke golven en enkele medepassagiers moeten hun reeds genuttigde, al dan niet door Sonja goedgekeurde, lunch noodgedwongen aan de vissen voeren. Ook de absolute reisduur is onderhevig aan de Cambodjaanse interpretatie van tijd want in plaats van twee uur doen we er bijna drie uur over en onder invloed van mijn reddende reispil zit ik de tocht als een versufte versie van mezelf uit. Eenmaal aan de overkant staat ons nog een leuke verrassing te wachten. Op het strand zijn een tiental kleine gekleurde resorts en er heerst een uiterst relaxte sfeer, ik zou bijna denken dat iedereen daar een paar van die reispillen op heeft. De verrassing komt om de hoek wanneer we met onze reservering in de hand de weg vragen want de bungalow die wij hebben geboekt blijkt alleen bereikbaar middels een volgende vijfentwintig dollar kostende boottrip van anderhalf uur. Dat hadden ze er wel even bij mogen zeggen toen Jood Jordie bij het boeken dacht voor een dubbeltje op de eerste rij van een tropisch eiland te zitten. We stappen in de volgende boot, wat niet veel meer is dan wat turquoise planken met een motor erachter, en verlaten het gezellige gekleurde strandje terwijl de zon langzaam naar beneden zakt. Dit alles zou heel romantisch kunnen zijn maar het motortje achter ons gooit alle romantiek over boord en lijkt achter ons brullend duidelijk te maken hoe een vreselijke hekel hij heeft aan zoetsappige zonsondergangen aan boord van een idyllisch vissersbootje waarbij een verliefd stel elkaar zwijmelend aankijkt. En misschien heeft 'ie wel gelijk want het klinkt zo vreselijk zoet dat de vullingen uit mijn kiezen springen. Inmiddels is de zon onder, de romantiek is geweken, en brommend scheuren wij door het duister. We lijken de kust van de andere kant van het eiland te naderen want er doemen wat vrolijk gekleurde lichtjes op en de motor staakt abrupt zijn romance boycot. We zijn er! Bij gebrek aan een goede aanlegsteiger werpt Jordie zichzelf overboord en als een echte Robinson waadt hij zich met backpack op zijn hoofd door het heuphoge water naar het strand en komt vervolgens terug voor mijn tas. Na een paar minuten bereiken we ons resort wat uit niet meer bestaat dan een paar bungalows op palen en een terras met plek voor maximaal twintig man. Helaas biedt de bungalow ons geen zeezicht maar het terras, wat zo is gebouwd dat ze zee er onderdoor golft, heeft dat des te meer. Ik voel me voor de 8uur dat we nu wakker zijn, waarvan we er ruim 5 aan boord van wat wiebelige bootjes hebben door gebracht, bijzonder fit en dat mag gevierd worden. Onder de blote sterrenhemel op een praktisch verlaten strand met een biertje in de hand, Sonja kijkt streng, en een bordje verse inktvis op tafel. Om het sprookje compleet te maken komt de meeste knuffelbare puppy allertijden langs en met zijn drieën proosten we op een onvergetelijk avontuur. We verkennen na het diner de rest van het stukje strand, zeggen gedag tegen vrienden gin en tonic en als om half elf de lichten spontaan uitgaan zoeken we onze back to basics bungalow op terwijl de zee de kust onvermoeibaar liefkoost
-
14 Februari 2014 - 19:14
Laura:
hahaha had ik dat er niet bij gezegd (a).. KOTS, maar dan oook kotsmisselijk kwam ik aan! heb toen ook de hele reis me gefocust op eh niet-de-vissen-voeren. Dat laatste tripje en bungelowding ken ik niet. nieuw?
Geniet geniet geniet!!
-
14 Februari 2014 - 20:03
Jorien:
Oooh wat klinkt dat heerlijk allemaal.
Zeker als je na een lange dag werken en kind vermaken en verzorgen even rust hebt en utgeblust achter een glas rode wijn dit heerlijke verhaal leest.
GENIETEN
Xxxx -
14 Februari 2014 - 22:35
Caroline:
@ Jorientje jiullie gaan toch ook lekker weg . Kleine zus is al bijna terug xxxxxxx allemaal
-
16 Februari 2014 - 11:39
Maaike:
Wow ook op de zondag morgen lezen deze verhalen weer heerlijk weg! Die Sonja gewoon verbannen naar een ander onbewoond eiland! X -
16 Februari 2014 - 20:42
Opa Eddy The First En Oma Truus:
Romantiek voert de boventoon.
En dat hoort bij dit soort vakanties.
Geniet van alle zonsondergangen en zonsopkomsten die jullie tegenkomen.
Have fun en love each other. -
21 Februari 2014 - 07:42
Evelien:
Oeoeoeh, klinkt fantastisch dat eiland! Lekker stel zijn jullie :-)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
