Op oude-mensen-avontuur

De dag begint vroeg want vandaag gaan we op oude-mensen-avontuur en laten we ons verrassen door de onvoorstelbare schoonheid van de rotsformaties tijdens onze tweedaagse cruise door Halong Bay. Een vier uur durende rit van Hanoi naar Halong brengt ons via een weg vol prachtige uitzichten en ongelofelijke situaties stuiterend bij de haven. Mensen lopen en fietsen op de snelweg en uiteraard zijn de scooters ruim vertegenwoordigd. Ook nog een grappig detail, sommige huizen hebben een voetpad wat aan de ene kant naar de deur loopt en aan de andere kant direct uitkomt op de snelweg. Als je hier ergens naartoe wilt met je baby heb je echt geen maxicosi nodig, je stapt op de scooter en houdt gewoon met je ene hand je kind en met je andere het stuur vast. Op de snelweg. En 20 kratten bier passen makkelijk achterop een scooter want er zitten nog maar twee passagiers en een bestuurder op. Het wegdek beschikt over geavanceerde functies zoals de 'no-way-dat-jij-gaat-slapen-gaten' die de weg zo hobbelig maken dat je als chauffeur, en zeker ook als passagier, van hele goede huize moet komen om in slaap te kunnen vallen tijdens deze rit. Ook nog een grappig detail, sommige huizen hebben een oprit die direct uitkomt op de snelweg. De rijbaanscheiding is hier heel flexibel en de weg verandert regelmatig naar eigen inzicht van aantal rijbanen, degene met de grootste ballen heeft voorrang en links en rechts rijden lijkt beide toegestaan. Lang leve de tolerantie! Vanaf de haven nemen we een klein bootje die ons naar onze cruiseboot brengt en we zijn nu al betovert door de ontelbare rotsformaties die zich verlegen verhullen in de mist. Onze kapitein neemt waarschijnlijk deel aan een eigen versie van Movember want zijn gezichtshaardracht is op zijn minst schokkend te noemen, keurig gladgeschoren met aan zijn linker jukbeen (!) een 15cm lange sik die eigenwijs uit een dikke moedervlek de wereld in kijkt. We nemen even een minuutje om dit te verwerken. Als we de boot naderen voelen we even een lichte teleurstelling, de buitenkant van de boot ziet er van dichtbij nou niet bepaald uit als het luxe schip wat we in gedachten hadden. Toepasselijk laten we dit gevoel varen en eenmaal binnen gooien we het geheel over boord. Het is hier enig! Onze hut beschikt over een prima badkamer, een heerlijk groot bed en als klap op de vuurpijl een eigen balkon aan de achterkant van het schip met een adembenemend uitzicht over Halong Bay. Het personeel is alleraardigst en gids Kenny heeft een enig maar onverstaanbaar accent. Van luieren is geen sprake want het programma van vandaag zit ramvol en na een heerlijke lunch met maar liefst 9 gangen gaan we op verkenning.The floating fishermans village is uitzonderlijk mooi, turquoise houten huisjes aan de voet van de kolossale rotsen die hoog boven ons uit torenen. De zon is inmiddels tevoorschijn gekomen en met het groene water, het turquoise dorp, de blauwe lucht en de begroeide rotsen is het kleurenpalet compleet, Bob Ross eat your heart out. Avontuurlijk hijsen wij onszelf in een kajak en met gevaar voor eigen leven, de zeearenden cirkelen al hongerig boven ons hoofd rond, peddelen wij, behendiger dan de Holland twee, door de baai. Het onderdeel waar wij ons het meest op hebben verheugd en waar we al dagen naar uitkijken is de plenaire workshop loempia vouwen, mede mogelijk gemaakt door het populaire tv programma Heel Vietnam Bakt. Als gretige studenten zijn we vooraan gaan zitten en leergierig slaan we de receptuur in ons op. We staan te popelen om zelf aan de slag te gaan en ons hart maakt een sprongetje als chef Lonny het startsein geeft. Behendig vouwen wij de ene na de andere loempia en trots kijken we naar de stapel die groter en groter wordt. De spanning loopt op want het beste deel moet nog komen... Gelukkig is het Happy Hour en we weten met behulp van een paar biertjes de spanning redelijk onder controle te krijgen. Dan breekt het moment aan waar we al die tijd op hebben gewacht, de schaal met de zelfgemaakte gebakken loempia's wordt geserveerd en we kunnen maar één ding denken: AANVALLEN! De zonsondergang is ingezet en met een biertje in de ene en een loempia in de andere hand oefenen we onze Engelse taalvaardigheid middels een geanimeerd gesprek met onze reisgenoten. Ondertussen zorgt het roze geworden landschap ervoor dat ik regelmatig van de tafel wordt weggesleurd om de ene na de andere wonderschone foto te maken. Als zelfs Jordie aan het fotograferen slaat moet het echt wel de moeite waard zijn! Einde Happy Hour en tijd om aan tafel te gaan. Het diner is nog uitgebreider dan de lunch en de schelp- en schaaldieren gleden bij ons moeiteloos naar binnen terwijl sommige van onze reisgenoten hun vermogen zouden geven voor een big mac menu. Tot onze blijde verbazing is het na het diner gewoon wéér Happy Hour en optimistisch bestellen we twee gin tonic, als dat maar goed gaat... Het inktvis vissen blijkt een groot succes want na een paar uur hengelen geeft de teller een mooi maar vooral rond getal aan, 0. Gestimuleerd door onze vrienden gin en tonic, ze smaken weer als vanouds, voeren wij nog wat hoogstaande Engelstalige conversaties onder de waanzinnige blote sterrenhemel en verstandig zoeken we tegen middernacht onze hut op.