Diep in de zee

Wederom gaat de wekker vroeger dan vroeg, bah wat is vakantie toch zwaar! Het lijkt erop dat het deze morgen droog is en hopelijk zal het ook de hele dag droog blijven. Jordie en ik gaan op stap, de noodparaplu hebben we volgens hem niet nodig, maar na het ontbijt beginnen de weergoden te grienen en grote tranen spatten op het asfalt. Wat een verdriet! Gelukkig stopt de taxi recht voor mijn neus en ondanks dat het achterin het veegedeelte vast heel gezellig zal worden neem ik decadent plaats naast de chauffeur. Vandaag geen theorie of zwembadduik meer maar tijd voor het echte werk, ik mag in zee! Na een rit van ongeveer een uur komen we aan bij de pier en van daaruit zal de boot vertrekken. Ik krijg een anti-zeeziek pil aangeboden en ben zo wijs om hem met smaak achterover te slaan, misschien had iedereen dat moeten doen. Sierlijk spring ik aan boord en we zijn klaar om te gaan. De ochtend valt een beetje tegen want mijn duiken staan allebei pas in de middag gepland en dus rest mij niets anders dan te socializen en te genieten van de omgeving, ook al bestaat het uitzicht nog uit een kleurenpalet van talloze tinten grijs waar ik verder geen vunzige opmerkingen over zal maken. Na de heerlijke lunch klaart het op, grijs maakt plaats voor blauw, turquoise en groen en mijn eerste duik in de echte zee is een feit. Zo'n 12 meter onder water heb ik nog wat moeite om mijn evenwicht te vinden maar toch waan ik mij een echte Ariël, diep in de zee! Nemo, Dorey en Sebastiaan, ze zijn er allemaal. Deze duik is voornamelijk voor spek en bonen maar duik twee is voor het echie en ik ben bijna net zo gespannen als 20 jaar geleden toen ik in het Micky Mouse bad moest afzwemmen voor mijn A. Zonder problemen worstel ik mij door de oefeningen heen en waar ik bij duik één over het drijfvermogen van een enorm blok piepschuim leek te beschikken heb ik nu volledige controle en ik manoeuvreer me moeiteloos tussen de enorme scholen baracuda's door. Wanneer ik terug kom aan boord kan ik precies diegenen onderscheiden die te eigenwijs waren om een pilletje te nemen. Als de kokhalsgeluiden al niet verraden dat sommigen van ons last hebben van zeeziekte dan doen de uitgestreken groene gezichtjes van de misselijke dames aan boord dat wel. In totaal breng ik vandaag ruim anderhalf uur onder water door en dat brengt enkele gevolgen met zich mee, zo blijkt tegen de avond. Bij terugkomst zitten Jordie en Mitchel me aan de bar op te wachten en euforisch tik ik moeiteloos biertje na biertje achterover. Klaarblijkelijk iets te overmoedig want de afterdivedip kickt in en knikkebollend zit ik tegenover Jordie terwijl ik verwoede pogingen doe om mijn bovenlichaam in verticale stand te houden. De pizza is heerlijk, net als de stralende aanwezigheid van mijn uitgeruste gebruinde adonis, maar toch verlang ik nog maar naar één ding. Het liefst zou ik naar mijn bedje gedragen worden en ik baal als een stekker van die vreselijke zwaartekracht die ervoor zorgt dat Jordie mij niet over zijn schouder gooit en als een echte neanderthaler naar zijn hut sjouwt.