Studiedag

Wakker worden met het geluid van de zee op een willekeurig tijdstip in de loop van de ochtend is stukken meer ontspannen dan met een verlamming tegen het plafond schieten door één of ander door Apple gefabriceerd techno deuntje. Dit wil ik elke dag wel! We sloffen rustig naar beneden en met een kopje thee en een schaal fruit met yoghurt beginnen we de dag. Sonja zou trots zijn. Het doel van vandaag wat Jordie betreft luidt alsvolgt: zonnen, lezen, slapen, eten en genieten. Mijn doel ligt iets gecompliceerder aangezien ik mij wegwijs moet maken in de onderwaterwereld voor mijn aanstaande PADI Open Water cursus. Ik mag de hele dag doen over het doorspitten van zo'n 250 pagina's met alle theoretische informatie die ik nodig heb om mij, hopelijk, over 4 dagen te kunnen verzekeren van mijn certificaat. Maar eerst moet ik mijn studieboek nog even ophalen bij de duikwinkel. Wat doet een vrouw die alleen op stap is in de stad? Juist, shoppen! Na wekenlang de afdingskills van Jordie te hebben afgekeken ben ik vol vertrouwen dat het me vandaag zelf moet lukken. Ik ding af alsof mijn leven er vanaf hangt en met resultaat want voor de helft van de prijs ben ik trotse eigenaar van 2 shirtjes en een short. Jordie zal trots zijn! Ultiem gelukkig loop ik terug en ik ontvang een schouderklopje van de meester omdat ik het zo goed heb gedaan. Vol goede moed sla ik het boek open en ik word ondergedompeld in de wereld van decompressieziekten, duiktabellen, de verschillende manieren van onderwatercommunicatie en nog veel meer. Waar moet je op letten als je een duikbril koopt en hoe lang moet je snorkel zijn? Onder het professioneel oog van meester Jordie maak ik mij alles, en nog een beetje meer, eigen en in feite heb ik mijn diploma al binnen. Tegen zonsondergang besluiten we over te gaan tot actie en in mijn nieuwe short maak ik samen met Jordie al hardlopend het witte zandstrand van Koh Chang onveilig. Ik merk al gauw dat mijn lichaam niet gemaakt is om enige vorm van inspanning te leveren bij een temperatuur die hoger ligt dan 15 graden want met een vuurrood hoofd loop ik al gauw een flinke achterstand op tropical Jordie op. Die lijkt moeiteloos over het strand te zweven terwijl ik als een logge zeehond achter hem probeer aan te hobbelen. Ik heb geen kennis van het doorzettingsvermogen van een zeehond maar hoe zwaar ik ook puf en hijg ik geef niet op. Mijn bloed zal inmiddels wel verdampt zijn door de warmte maar ik heb het gehaald, laat die 20 van Alphen maar komen! Bezweet huppelen we samen de zee in en daar breng ik mijn lichaamstemperatuur langzaam weer wat omlaag terwijl we als kleine kinderen in het water liggen te spatteren. Een koude douche is meer dan welkom om al het zout van ons af te spoelen dus met lode benen hijsen we onszelf stukje bij beetje omhoog naar onze hut. Een verse fruitsmoothie en een uurtje afkoelen verder is mijn teint nog steeds niet veel minder rood dus zit er niets anders op dan als vuurtoren over het strand naar een restaurant te lopen. Thailand blijft ons verbazen want enkele meters verderop wordt een ware vuurshow weggegeven door een stel kinderen die met zijn vijven bij elkaar ongeveer net zo oud zijn als Jordie. Lichtelijk geschokt lopen we door tot we bij een restaurant komen wat ons op geheel andere wijze lijkt te verrassen. De slogan Less is more zal hier niet misstaan want de mannelijke bediening houdt er een behoorlijk minimalistisch werktenue op na. Zo komt het dat we onze biertjes aangereikt krijgen door een gespierd Thais mannetje in een klein rokje van bananenbladeren en kousjes van dito materiaal. Later geeft deze halfnaakte ober samen met zijn pyromane collega's een voorstelling weg want het midden houdt tussen een erotische dans en een vuurshow. Erg vermakelijk in ieder geval! We zetten ons diner voort bij een ander restaurant en na afloop worden we vast gewaarschuwd door dikke spetters die onheilspellend naar beneden lijken te vallen. Morgen zal de grote dag aanbreken en van reptiel zal ik geleidelijk gaan transformeren in een vis. Spannend!