Maarten van Rossum gesignaleerd in Luang Prabang

Een tikkeltje weeïg word ik wakker en zo te horen ben ik niet de enige. De buurvrouw heeft zich waarschijnlijk ook laten verleiden door de nationale vloeibare trots want het gorgelende geluid wat door het hotel galmt klinkt me bekend in de oren. Man, wat ben ik blij dat we om twaalf uur op bed lagen en onszelf niet hebben laten volgieten met die ellende! Wie weet leren we inmiddels te drinken met mate, wie zal het zeggen? Ook Jordie wordt niet helemaal fit wakker maar, zoals jullie weten, ligt dat nooit aan de drank zelf. Godzijdank kunnen we lekker uitslapen dus we draaien onszelf nog eens om, touwtrekken wat met de dekens en vallen weer heerlijk in slaap. Als we tegen het einde van de ochtend de oogjes open en de oordopjes uit doen wordt ons ontwaken wederom begeleid door een symfonie van braakgeluiden. Goedemorgen! Een romantische brunch aan de XXX rivier met hoognodige koffie en een overheerlijke salade doet ons goed en we maken plannen voor de komende dagen. Morgen vertrekken we naar Vang Vieng om, Eve thanks voor de tip, te tuben met een biertje in de hand. Vandaag gaan we de tempels, het natuurschoon en de terrasjes van Luang Prabang verkennen. We starten bij Phou Si, en dan heb ik het over de berg en niet over de kat. Deze berg staat vol met tempels en Buddha beelden en ook de monniken zijn ruim vertegenwoordigd. Tijd voor wat fysieke inspanning want dat luie zweet moet eruit! We beklimmen maarliefst 400 treden en na een gesprekje met één van de monniken vervolgen we onze klim richting de top waar we onszelf vereeuwigen met een enige selfie. Het uitzicht op de top is prachtig en de Mekong blijft betoverend mooi. We zetten onze afdaling in en gaan rechtstreeks af op de voedselmarkt. Één ding is zeker, Rob Geus zou hier op zijn allerminst niet vrolijk van worden. Nadat wij onszelf hebben getrakteerd op een portie loempia's en een heerlijk koud biertje met uitzicht over, jaja daar is 'ie weer, de Mekong gaan we op zoek naar wat cultuur. Thrillseakers als we zijn besluiten wij om via de handgemaakte bamboobridge de oversteek te wagen en een kijkje te nemen bij het dorp dat bekend staat om haar handgemaakte papier en textiel. Het dorpje ligt er wat verlaten bij en dus besluiten we de middenstand, na wat afding-skills van Jordie, een eindje op weg te helpen en vervolgen onze trip door avontuurlijk door de volgende bamboebrug te trotseren. Hierna strijken we neer op ons eerste 'strand' en genieten van de zonsondergang en een plaatselijke visser die elegant, in een heel klein slipje, zijn net uitgooit. Jordie is al lichtelijk gespannen want Ajax is vandaag aan de beurt om PSV een klein lesje voetbal te geven en dus gaan we op naar de Australian Sportsbar om ons ervan te verzekeren dat het uitgezonden wordt. De wedstrijd blijkt pas om 22.30 locale tijd te worden gespeeld en gezien het strenge Laotiaanse beleid vrezen wij (lees: vreest Jordie) dat we de tweede helft als echte Teletekstsupporters moeten volgen. Na een verfrissende douche is het voor mij weer tijd voor een massage, die overigens net als de voorgaande massages mede mogelijk is gemaakt door Annelot, Anne-Maren, Evelien, Lindy, Lisan en Naomi. Jordie vermaakt zich in de bar ernaast uitermate goed met een superstrakke wifi-verbinding. Geloof het of niet maar, zelfs met Jordie's knorrende maag, struinen we eerst de nightmarket af op zoek naar wat essentiële koopjes. Yara wijst aan en afdingkoning Jordie regelt de prijs. Met inmiddels twee knorrende maagjes spoeden wij ons richting Utopia, de nummer één hotspot van Luang Prabang. Uiterst zen laten wij ons zakken op twee magnifieke loungematrassen en ondertussen bestellen wij een diner wat qua hoeveelheid makkelijk geschikt zou zijn voor 4 personen. Nadat wij als tonnetjes naar buiten gerold zijn probeer ik Jordie nog te overtuigen van deelname aan een ochtendlesje Yoga alhier morgen maar wat ik er ook tegenover zet, het antwoord blijft, verrassend genoeg, NEE. Op naar de Aussie bar waar niet alleen Ajax-, maar ook PSV- supporters zitten. Als dat maar goed gaat... Al snel blijkt dat er één PSVer in het bijzonder is die de sfeer al lekker weet te drukken en gniffelend om die ouwe chagrijn kijken we met geknepen billetjes de eerste helft. Helaas gaat de bar om half twaalf dicht maar nadat we de eigenaar met puppyogen hebben aangekeken kunnen we, door de beveiligingsman een klein fooitje te geven, stiekem binnen toch de tweede helft kijken. De oude PSVer blijft zo goed in zijn rol dat zelfs Maarten van Rossum hier nog wat van zou kunnen leren. De 1-0 valt en Jordie springt als in een reflex op om het doelpunt te vieren. De spanning loopt op en onze Maarten wordt stiller en stiller naarmate de wedstrijd vordert. Er zijn twee redenen waarom wij allebei willen dat Ajax wint, om de koppositie te behouden maar nog wel het meest om die vervelende grijze pukkel een lesje te leren. Als het eindsignaal klinkt staat Maarten al bij de deur en zonder nog één woord te zeggen verlaat hij de, speciaal voor ons, langer open gebleven bar. Dubbel blij huppelen Jordie en ik terug naar het hotel terwijl we lachend Maarten op de hak nemen. Morgenvroeg staat het monniken voeren op het programma (uitleg volgt later) dus na het zetten van de wekker (5.15) pakken wij, voldaan, onze rust. Ajax, euh, ik bedoel Amen.