Hartelijk Valentijn

Gister zijn we van bungalow gewisseld wat betekent dat we vandaag wel wakker worden met zicht op het blauwgroene schuimbekkende monster wat we zee noemen. Sterker nog, hij stroomt gewoon onder ons huisje door! Helaas zijn de werkmannen echte ochtendmensen en dus worden wij in alle vroegte ruw uit een romantische Valentijnsdroom gerukt. Een ontbijt met een banaan-chocolade-pannenkoek maakt deze weinig ontspannen manier van wakker maken enigszins goed, alles lijkt een stuk minder erg met een volle maag, en we beginnen rustig onze spullen te pakken. Vandaag vertrekken we met de boot van bountystrand Sok San naar de andere kant van het eiland, ik noem het voor het gemak even Hippie beach. Volgens onze host zitten de accommodaties bij Hippie beach allemaal vol maar toch wagen we de gok. We worden door een dansend mannetje van 1,50m onder begeleiding van een vreselijk op de zenuwen werkend liedje naar de pier gebracht en daar stappen we op een turquoise vissersboot. Ook hier wordt de romantiek weer bruut verstoord door een brullende motor maar het uitzicht, wat lijkt te zijn weggelopen uit een zoetsappige clip van Peter Andre, is en blijft schandalig mooi. De komende anderhalf uur deinen wij willoos mee op de wilde golven waarbij de pannenkoek gevaarlijk tegen de randen van mijn maag klotst, misschien is toch niet alles beter met een volle maag. Uiteindelijk komen we aan bij Hippie Beach en wankel klim ik uit de boot terwijl Jordie zichzelf al met een acrobatische zwiep op de kant heeft geworpen. Bepakt en bezakt hossen we al duimen draaiend langs de guesthouses en bungalows en al bij de tweede poging is het raak: er is nog een kamer! Het lot is ons goedgezind en we volgen de tengere en weinig spraakzame host in notabene het Elephant guesthouse naar een kamertje met roze gebloemd beddengoed, een turquoise klamboe en bamboe meubeltjes. Als we tevreden onze tassen afgooien haalt Jordie triomfantelijke een schoppen heer uit zijn broekzak die hij gister bij een wandelingetje heeft gevonden en die volgens hem wel eens geluk kon brengen. Wat nou lot? Deze zwarte Koning heeft ons aan deze kamer geholpen en als een ware talisman wordt de beste man aan de muur van ons hutje bevestigd. Het geluk wat de heer ons bracht gaat verder dan een kamertje want ook weten we binnen no time twee zeldzame strandbedjes op de kop te tikken en begint mijn maag voorzichtig weer op te krabbelen. We werken haastig ons sociale leven bij met de aanwezigheid van onze verloren vriend WiFi waarvan we zeker twee dagen gescheiden geweest. De middag brengt weinig avontuur maar des te meer ontspanning met zich mee en na een paar heerlijke uren zon, zee en strand zijn we toe aan een frisse douche en een borrel. De bijna volle maan schijnt ons liefdevol toe terwijl wij met onze voetjes in het witte fijne zand genieten van een biertje, de eeuwig dansende zee en de betoverende wijdse sterrenhemel. Het ongeduld en de trek nemen toe als wij al een uur op ons bordje wachten maar uiteindelijk blijkt dit maaltje het wachten meer dan waard want de verse gebarbecuede inktvis en tonijn smelten op onze tong. We wanen ons echte ontdekkingsreizigers als we op het eiland op een voor ons geheel nieuwe biersoort stuiten, Klang, en met een olifant als logo kan het natuurlijk alleen maar goed smaken. En dat doet het! We sluiten de avond af in een bar waarvan het personeel zo mogelijk nog meer beschonken is dan de gasten en keren op een niet nader te noemen tijdstip terug naar ons hysterisch gekleurde hutje.