Phnom Penh de stad met twee gezichten

Vandaag vertrekken we met het vliegtuig naar Phnom Penh, Cambodja, en gaan we land vier van onze grote trip onveilig maken. Na afscheid te hebben genomen van de hoteleigenaar en door een norse taxichauffeur afgezet te zijn arriveren we op het vliegveld. Ik ben op een of andere manier zo geconditioneerd dat, zodra het woord vliegveld valt, zich een onhoudbare behoefte aan fastfood ontwikkelt in mijn binnenste en na het inchecken zet ik een snelwandelsprintje in naar de Burger King. Mijn maag schreeuwt om een Whopper en het zou me niks verbazen als onze medereizigers hun handen tegen hun oren drukken tegen de herrie. Hoe is het in hemelsnaam mogelijk dat er, uitgerekend vandaag, geen hamburgers zijn bij nota bene de koning van de burger? De deceptie is gigantisch als we genoegen moeten nemen met een chickenburger die niet eens in de buurt komt van onze vriend Whopper. De prinsesjes reizen vandaag op stand en het vliegtuig van Quatar airways staat al op ons te wachten. In gedachten laat ik me onderdompelen in luxe en proef de champagne al maar helaas duurt de vlucht nog minder dan drie kwartier en voordat ik mijn ordinaire bekertje water op heb staan we alweer op de grond. Zou er nog plek zijn in ons paspoort voor nog een visum en een hele lading stempels? Binnen een half uur na de landing zitten we, met gestempelde paspoorten, in een tuktuk op weg naar het guesthouse. Ondanks dat we midden door de stad rijden hebben we het gevoel in een oase van rust te zijn beland en al snel komen we erachter waarom. Langs de kant van de weg ontdekken wij waar deze hemelse stilte vandaan komt, het is hier verboden om te toeteren. Hulde! We worden uiterst gastvrij welkom geheten op ons logeeradres voor de komende dagen en spoedig worden we naar onze kamer begeleid. De voorzieningen liegen er niet om want naast een prachtige retro koelkast en dito televisie van maarliefst 13'' beschikt onze kamer over een rolletje zijdezacht babyroze toiletpapier. Het is halverwege de middag en dus hebben we nog tijd zat voor het verkennen van de stad. We zetten, na het afgeven van onze vuile slipjes en shirtjes, koers naar Wat Phnom, een tempel op een heuvel midden in de stad. Al snel komen we erachter dat afval opruimen niet erg hoog op het prioriteitenlijstje staat want we passeren regelmatig grote, dampende en vooral stinkende hopen afval. Ik loop al een half uur met een taai kauwuompje in mijn mond omdat ik geen prullenbak kan vinden terwijl de mensen hier zakken vol rottend afval op straat smijten. De Wat is niet bijzonder spectaculair maar toch staan wij even stil bij de verschillende Buddha's en fantaseren welke boeddha waar voor staat. We boeken onze busreis van Phnom Penh naar Siem Raep voor overmorgen, weten dan eindelijk een plekje op het terras te veroveren en wij danken de Boeddha van het bier dat hij ons zo goedgezind is. Er schijnt een kleine bierbrouwerij in Phnom Penh te zitten aan het water en die willen wij natuurlijk niet missen. Te voet struinen we over de boulevard en zien daar schrijnende beelden van moeders met blote baby's die op straat leven en mijn hart breekt bij het zien van deze onschuldige maar kansloze kindertjes met hun ondeugende bekkies. Het contrast kan niet groter want verderop staat een hele kudde opgedofte dametjes in aerobicpakjes druk te springen in de hoop wat overtollige kilo's kwijt te raken. Als we na een flinke wandeling de brouwerij naderen moeten we even schakelen. We zijn tot nu toe in de veronderstelling dat we een biertje gaan drinken in een oud bruin cafe met daarachter een kleine brouwerij maar we staan nu recht voor een retechique vijfsterrenhotel inclusief rode loper. De brouwerij blijkt achterin te zitten naast het bruine cafe dat eigenlijk meer op een grote ongezellige balzaal lijkt en daarom nemen we buiten op het terras plaats. We bestellen een overheerlijk goud biertje en zouden van de prijs ervan met gemak twee keer uit eten kunnen. Maar ja, je bent prinses of je bent het niet en daarom laten we ons lekker lui, en goedkoop dankzij Jordie zijn afdingskills, afzetten bij het guesthouse. Het is hoog tijd voor een schoonheidsslaapje en als we strak en rimpelloos weer wakker worden is de zin om nog uit eten te gaan of te borrelen zo goed als verdwenen en we rapen al onze energie bij elkaar om, via een kleine omweg, plaats te nemen bij het restaurant tegenover het guesthouse. In het gezelschap van krokodilvis a.k.a. meneer Snoek in de veel te kleine vijver naast ons nuttigen we een lichte maaltijd van rijst en inktvis die we liefdevol in een goudgeel badje laten zwemmen. Net na de laatste hap komt er nog even een dikke rat langs die uitdagend naar Jordie knipoogt en vervolgens met haar ronde buik verdwijnt in de nacht.