Vientiane

Met het geluid van de wekker schuiven onze luikjes langzaam open, vandaag pakken we de bus naar Vientiane, de hoofdstad van Laos. We hebben geleerd van onze vorige busrit een daarom hebben we voor nog geen 10.000 kip (€1,-) extra besloten onszelf in de luxe van een VIPbus onder te dompelen. Braaf zitten wij wederom op tijd klaar tot we worden opgehaald, we kunnen het eigenlijk wel voorspellen, maar toch irriteert het weer als de bus te laat aan komt rijden. De mensen in Laos moeten duidelijk nog leren klokkijken en wij moeten, nog duidelijker misschien, ontspannen en van het wachten een feestje maken. Eenmaal in de pickup bus scheuren we kriskras de stad door om andere mede VIPers op te halen. Als we na een half uur bij het busstation, 500 meter naast het hotel, worden afgezet grijnzen we van oor tot oor. Misschien dat we het toch nog gaan leren, dat relaxte. In de bus is het even zoeken naar een plaatsje, ik wil natuurlijk wel naast vriendje Jordie, en na weer een klein half uurtje vertrekken we. Het feit dat we al meer dan anderhalf uur 'onderweg' zijn voordat we überhaupt ergens zijn proberen we even naast ons neer te leggen en we genieten van de onvoorstelbare dingen die we tijdens de rit tegenkomen. In Nederland is elk weilandje netjes met een hek, sloot o.i.d. afgezet maar hier lopen de kuddes koeien gewoon massaal over de weg. Toeterend en zigzaggend over twee weghelften ontwijkt de chauffeur de koeien en kalfjes die onverstoord hun wegvervolgen naar het volgende rijstveld. Het principe scharrelvlees nemen ze hier echt heel letterlijk. Halverwege nemen we even pauze en na een plasje te hebben gepleegd en de nodige chips te hebben ingeslagen vervolgen we onze weg. Jordie leest de digitale krant en ik zit midden in een spannend e-book op de Ipad, en voor we het weten zij we gearriveerd. Tjah, zo'n ritje van maar vier uur is natuurlijk ook zo voorbij. Het is een stuk warmer in de hoofdstad en op een terrasje in de volle zon oriënteren wij onszelf voordat we het hotel onveilig gaan maken.  Het zwembad en de zon lonken en zo snel als we kunnen haasten we ons om als een bommetje in het water te plonzen en daarna weg te zweten in het zonnetje. Helaas duurt dit maar even want de zon duikt weg achter de gebouwen en rillend blijven we achter in de schaduw. Onze douche ziet de dingen nogal zwart-wit, of loeiheet of steenkoud, en als gekookte roze garnaaltjes stappen we onder de douche vandaan. Even skypen met het thuisfront, hoi papa en mama! Het is tijd voor het diner en wat onwennig lopen wij door het redelijk ongezellige Vientiane. Aan de boulevard wordt een uitzending van Nederland beweegt nagespeeld door een groep Laotiaanse max-kijkers en even overwegen we mee te doen. Er blijkt een erg leuke nightmarket te zijn waar we overheen struinen op zoek naar een vestje voor als we straks in het koude noorden van Vietnam zijn. Helaas slagen wij niet in onze missie en we richten ons op het vinden van een leuk restaurantje. We komen terecht bij Makphet, een restaurant waar kansarme jongeren aan het werk zijn en wat van hun leven kunnen maken. Het is de enige tent die wij na onze zoektocht hebben kunnen ontdekken die gezellig vol is en eigenlijk hadden we zelfs moeten reserveren. De zaken gaan blijkbaar goed. De bediening is super net als het eten en voldaan gaan we op jacht naar een barretje om even aan onze bierbehoefte te voldoen. Het Belgisch biercafe blijkt de beste keuze want als we op de kaart een kaasplankje zien staan gaan onze Hollandse hartjes sneller kloppen. Niet zo lekker als thuis, maar absoluut heerlijk! Voldaan gaan de kaaskopjes terug naar het hotel. Vientiane mag dan de hoofdstad zijn van Laos maar het haalt het qua gezelligheid en sfeer lang niet bij Luang Prabang.