Dodenmansrit
Blijf op de hoogte en volg Jordie en Yara
20 Januari 2014 | Laos, Vangviang
5.15, wat is er aan de hand? O ja, geen paniek, het is de wekker maar. We gaan vandaag kijken naar the morning alms, een ochtendceremonie die zich elke morgen in deze achterlijke vroegte afspeelt. De monniken struinen in een lange sliert over straat om bij de locale gelovigen sticky rice, banaan en andere lekkernijen in ontvangst te nemen aangezien ze zelf geen eten mogen kopen. Met het zand nog in de oogjes slaapwandelen we naar de plek waar we deze once in a lifetime experience gaan beleven. Zodra we de hoek om zijn worden we belaagd door vrouwtjes die ons hun waren willen verkopen en, bang als we zijn voor deze opdringerige dames, vliegen we de straat in. We wachten en wachten en wachten... Tegen zessen begint het echte spektakel want overal rijden minivans en de, zojuist nog rustige, straat ziet binnen een mum van tijd zwart van de Japanners. Na lang wachten zien we om 6.30 wat oranje tussen al het zwart doorschemeren en ik probeer de tocht van onze heilige vrienden vast te leggen. Dit valt nog niet mee want, ook al staat overal aangegeven om op gepaste afstand te blijven, het Japanse leger der fotografen marcheert al flitsend voorlangs. Als wij rond 7 uur verwonderd naar ons hotel terug lopen concluderen wij dat dit inderdaad een once in a lifetime experience was, of beter gezegd een eens en nooit meer experience. Een tikkeltje gedesillusioneerd kruipen we ons warme bedje weer in om pas tegen elven weer wakker te worden met het gevoel dat we een hele gekke droom hebben gehad. Tijd om een brunch te scoren en met een heerlijke noodle soup en een baguette evalueren we onze gekke ochtend en maken we plannen voor de rest van de dag. Om half 3 moeten we klaar zitten bij het hotel om ons per minivan naar Vang Vieng te laten brengen en dus besteden wij deze ochtend aan het inslaan van een lunchpakket. We drinken nog een biertje bij de bar naast het hotel en per tuktuk worden we naar het busstation gebracht waar wij met nog tien anderen een, zoals we inmiddels weten, wilde rit tegemoet gaan. Na het eerste uur wordt de chauffeur al gedwongen te stoppen en een van onze medereizigers leegt zijn maag netjes in de berm terwijl de rest van de mannelijke passagiers het houdt bij het legen van de blaas. Wij meisjes moeten het nog maar even ophouden vrees ik. De wilde rit wordt veroorzaakt door meerdere factoren; het slechte wegdek, de zigzaggende bergpassen en de rijstijl van onze chauffeur. Vol gas stuiteren we door de bergen en wij vrezen voor ons leven aangezien de chauffeur het liefst inhaalmanoeuvres uitvoert vlak voor elke onoverzichtelijke haarspeldbocht. Vergeleken bij deze coureur is Jordie zijn rijstijl uitermate keurig te noemen en ik neem mij eerbiedig voor om hier nooit meer over te zeuren. Puffend en hijgend zit ik de eerste helft van deze rit uit die ons langs talloze middeleeuws uitziende bergdorpjes leidt. Tijd voor pauze maar aangezien we nog drie volle uren in deze misselijkmakende achtbaan zullen zitten durven we niks anders dan een zakje chips te bestellen. De barre tocht zet zich voort en na 6,5 uur, wat voor mij als 6,5 dag aanvoelt, zijn we, HALLELUJA GODZIJDANK, gearriveerd op onze bestemming. Hallo Vang Vieng, we leven nog! De droppen onze spullen in het hotel en gaan snel op voedseljacht want nu durven we een maaltijd toch wel aan. We belanden in de Irish Pub en na een vlugge maaltijd zingen we, met een biertje en een cocktail in de hand, luidkeels mee met de beste singersongwriter van Vang Vieng.
-
22 Januari 2014 - 10:58
Ludie:
hallo lieve schatten, wat een belevenissen lees ik weer! Zie dat jullie ontzettend genieten , maar oh oh wat ben ik blij dat deze rit achter de rug is. Wel voorzichtig bljven doen he?
Niet teveel op Floortje gaan lijken hou het maar op Erika! -
22 Januari 2014 - 17:22
Opa Eddy The First:
Goed zo, sterke magen en blazen.
Jullie zijn danig op de proef gesteld.
Wat is de naam van deze populaire singersongwriter in Vang Vieng?
Hard zingen om de spanning van je af te zingen is DE therapie.
Nu maar weer verder genieten -
22 Januari 2014 - 18:45
Truus:
IK ben toch wel erg blij dat het griezelige ritje van jullie voorbij is en goed is afgelopen. Misschien kun je volgende keer het stuur overnemen, jullie zijn onoverwinnelijk.
Blijf maar lekker genieten en ...........schrijven.
Dikke zoenen -
22 Januari 2014 - 18:47
John En Petra:
Wat is het toch zwaar zo'n vakantie. Soms levensgevaarlijk als ik het zo lees, maar oh wat zullen jullie genieten. Het is heerlijk om de verhalen tE lezen en zie het af en toe ook duidelijk voor me. Geniet er nog maar lekker van en doe voorzichtig.
Groetjes John en Petra. Xxx -
22 Januari 2014 - 22:13
Caatje Kruimel:
eng he. Jullie zeggen in het vervolg: stoppen of ik bel je baas ( echt doen) xxxxxxx -
03 Februari 2014 - 17:21
Anna:
Lieve mensen
De draad weer opgepakt na onze vakantie en het is weer genieten geblazen!!. Lekker om weer mee te genieten van jullie belevenissen/avonturen. Reis voort en geniet,lieve groet,An(uiteraard namens de Paulie)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
