John Denver in de jungle
Blijf op de hoogte en volg Jordie en Yara
12 Januari 2014 | Thailand, Ban Doi Suthep
De wekker, hoera, tijd voor de jungle! Snel douchen, tas inpakken, spullen in de kluis en ontbijten. Stipt als Jin is springen we op tijd de sorngtaaou in, u ook wel bekend als de eerder genoemde veewagen. Het is passen en meten geblazen want de groep van vandaag bestaat uit 2 hele personen, ondergetekende en haar handlanger San Jordie. Na het afhandelen van enkele formaliteiten en een kort bezoekje aan de markt komen we aan bij de Mork-Fa waterfall. Op een Thaise familie na zijn we de enigen en we springen als kleine kinderen in het rond aan de voet van de waterval. We laten een aantal foto's maken en net zoals David H. en Pamela A. in Baywatch trotseren wij het water waar behoorlijk wat kracht achter zit. Het is onvoorstelbaar mooi maar, zoals in sprookjes ook vaak wordt gezegd, dit is nog maar het begin. Langs de kant van de weg barst het van de lokale eetkraampjes en we eten bij een van deze 'wegrestaurantjes' onze buikjes rond. Eenmaal weer ingeladen gaan we op weg naar de bergen waar we gaan beginnen aan het echte werk. Het startsein is gegeven en volgzaam als we zijn lopen we achter gids Jin aan die zich vederlicht over het pad lijkt te manoeuvreren. Na anderhalf uur als bosjesman- en vrouw te hebben gezwoegd over smalle bergpaadjes vol dichte begroeiing en gladde stenen komen we aan bij een zogenaamde hot spring. Het ziet eruit als een soort heetwaterfontein, er borrelt kokend water omhoog en het hangt er vol met stoom omdat het water in de bron wel 100 graden wordt. Een groep Japanse toeristen staat hongerig eitjes te koken met speciaal daarvoor neergezette stokken. We zetten onze tocht voort en lopen de komende 2uur/6 km over nog smallere, stijlere en gladdere paden bergop en bergaf. Een paar keer passeren we een bergdorp, een paar bamboehutjes, een varken, wat kippen en GEEN wifi! Gids Jin verteld over de dorpen, de koffie-, thee- en rijstvelden, de planten en de stammen. Het zweet danst over zijn voorhoofd en hij blijft maar deppen met zijn handdoekje. Misschien heb ik het mis maar volgens mij is het niet de bedoeling dat je als toerist de gids inhaalt. Piepend en druipend van het zweet neemt gids Jin even pauze. Hij heeft last van astma... Aha, vandaar. Ons ego was dus keihard maar onterecht gestreeld met het bezitten van de conditie van een luipaard. De bewoners van de bergdorpen kunnen alleen te voet de stad bereiken maar sinds kort hebben ze ook scooters in de bergen waarmee ze zichzelf naar de bewoonde wereld transporteren. Het verbaast ons niks dat er al vele ongelukken zijn gebeurd waar dodelijke slachtoffers bij zijn gevallen. Het oerwoud is prachtig en de uitzichten vanaf de toppen van de bergen zijn buitenaards mooi! Zijn wij hier echt? Al het groen lijkt zich oneindig ver uit te strekken. Wat een contrast met Chiang Mai of Bangkok! Na een heftige afdaling waarbij mijn knietjes regelmatig kraken en mijn bovenbeentjes trillen van inspanning komen we aan het einde van de middag aan in 'ons dorp'. Het is een surrealistisch gezicht, bijna alsof we in het Archeon zijn beland. Bamboehuisjes op palen, overal loslopende kippen en honden en de mensen lijken zo weggelopen te zijn uit een geschiedenisboek. Ons verblijf voor de nacht is zeer primitief maar we hebben een klamboe, elkaar en... Chang. Want hoe middeleeuws dit dorpje ook lijkt, Chang weet iedereen te vinden. We maken kennis met een aantal dorpsbewoners maar die blijken toch wel erg teruggetrokken. Even voor de duidelijkheid, het is hier winter. De mensen lopen hier met dikke jassen en bontmutsen rond terwijl Jan Kaas vrolijk aan komt zetten in korte broek en een zomers shirtje. Er gaan geruchten dat de rayonhoofden al bij elkaar gekomen zijn en wellicht de magische woorden uit zullen spreken maar het blijkt hier tocg 15 graden BOVEN in plaats van onder nul te zijn. Het diner is alles behalve primitief en hongerig van de tocht vallen we aan, rijst, peultjes, maïs, kip, Japanse paddenstoelen bouillon, we schuiven alles lekker naar binnen. Na het diner raken we in gesprek met de gids die zich wat afzijdig houdt. Hij blijkt een veelzijdig man want naast een astmatische en tikkeltje autistische gids blijkt hij monnik te zijn geweest in een tempel hoog in de bergen. Een lang gesprek over zijn leven als monnik, de politieke situatie van Thailand en de bergvolkeren in de bergdorpen volgt en de biertjes vloeien. Dan lijkt de gids op de staan om te gaan slapen maar niets is minder waar, hij pakt de gitaar en pingelt wat. Jin is ook nog eens muzikant geweest en een beetje verlegen begint hij met het spelen van een nummer van Eric Clapton. Hij komt los want hij begint er nu ook bij te zingen: the Eagles, Bob Dylan, Bob Marley. Als hij de eerste tonen van Leaving on a jetplane van John Denver inzet kijken Jordie en ik elkaar aan en langzaam smelt ik van binnen. Met een biertje in de hand zingen we zachtjes mee. Wat een prachtige afsluiting van de dag!
-
14 Januari 2014 - 08:54
Anne:
Ah fantastisch! Je hebt het gewoon gedaan! Komt Ellie mee naar huis? (Keur ik ook goed in plaats van een baby)
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX -
14 Januari 2014 - 09:07
Carice :
Geweldig!!!!!!!! -
14 Januari 2014 - 10:57
Ri:
eindelijk schoonzus! Nu lekker nagenieten!
xx -
14 Januari 2014 - 11:36
Sabine:
Yeeeeeeeehhh!!!!! -
14 Januari 2014 - 12:52
Anna:
Ah,jongens wat een mooi verhaal weer!!
Leef de droom en genieten maar.
Lieve groet,An en Paul -
14 Januari 2014 - 13:35
Ludie:
Ha kinders, geweldig weer om te lezen, en Yara jij eindelijk Ellie mogen knuffelen . Dikke X mamma Luud -
14 Januari 2014 - 17:58
Opa Eddy The First:
Eén grote love-story over de schitterende, ecologische en biologische natuur.
20 jaar na Flavio Tony is dit het meest ultieme olifantenspektakel.
Blijf je verbazen en blijf genieten.
De reis duurt nog lang.
Don't give up!!!!!! -
14 Januari 2014 - 19:38
Jorien:
WOW Flavio Yara! Super dat het eindelijk gelukt is.
Ga je nu een carriereswitch maken ipv kinderen temmen toch de olifanten? XD -
14 Januari 2014 - 21:45
Marjolein:
Lieve Yara,
Wat een geweldige ervaring!! ik kan me goed voorstellen dat je deze reis, maar met name de romantische avond met een aziatische John Denver en de dag van de ontmoeting met Ellie nooit meer zult vergeten.
Dikke kus
Marjolein
-
17 Januari 2014 - 23:43
Evelien:
Ooohh olifantjes... Jaaaa :-). Wat een heeerlijke tijd heb je daar schat.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
